Το Σώμα ως Τόπος Βιωμάτων, Ταυτοτήτων και Κοινωνικών Νοημάτων στην Εποχή της Σύγχρονης και Επερχόμενης Κρίσης: Συνεπαγωγές στην Παιδεία, τη Γνώση και την Προσωπική Ανάπτυξη
Περιγραφή/Στόχοι:
Ανακοινώνεται ότι στο πλαίσιο της Εργαστηριακής Μονάδας Οικολογικής Ψυχολογίας και Βιωματικής, Ευρετικής και Αφηγηματικής-Διαλογικής Ψυχοπαιδαγωγικής του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Έρευνας του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Κρήτης διοργανώνεται από τον Καθηγητή Ψυχολογίας Μάριο Α. Πουρκό σε συνεργασία με την Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού και Περιβάλλοντος (ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ) Δήμου Χανίων και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Χανίων – Ελαιουργείον Διεπιστημονικό Συμπόσιο με θέμα «ΤΟ ΣΩΜΑ ΩΣ ΤΟΠΟΣ ΒΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΝΟΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΣΥΝΕΠΑΓΩΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ». Οι εργασίες του Συμποσίου θα πραγματοποιηθούν στο χώρο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) (1ος όροφος) στα Χανιά (Πλατεία Κατεχάκη & Ακτή Τομπάζη 31, Χανιά, Κρήτη) στις ώρες 09:00-14:30 & 16:30-21:00 (Είσοδος ελεύθερη, θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης). Στο πλαίσιο του Συμποσίου θα παρουσιαστεί και μια ομαδική έκθεση 33 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών με τίτλο «ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΡΙΣΗ» με επιμελήτρια την Χρυσούλα Σκεπετζή, εικαστικό-ποιήτρια. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα είναι τη Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017 η ώρα 19:00 και θα πραγματοποιηθούν στην ισόγεια αίθουσα του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (Διάρκεια της έκθεσης: 27 Μαρτίου 2017 έως 7 Απριλίου 2017, Ανοικτά: 09:00 – 14:30 & 19:00 – 21:00, Είσοδος ελεύθερη). Στα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνει ομιλία από τον Καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης Μάριο Α. Πουρκό με τίτλο «Παγωμένα σώματα σε έναν κόσμο που ρέει στην εποχή της σύγχρονης και επερχόμενης κρίσης».
ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ:
Όλοι μας σήμερα αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις που συνδέονται με τη σύγχρονη παγκόσμια οικονομική, οικολογική, κοινωνική και πολιτική κρίση και τις πολλαπλές μορφές έκφρασής της σε διαφορετικά επίπεδα της ανθρώπινης εκπαίδευσης, γνώσης και ανάπτυξης. Οι κοινωνικές δομές ευταξίας κάθε μέρα διασαλεύονται όλο και περισσότερο λόγω των ραγδαίων οικονομικών αλλαγών και της επικράτησης ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που αφαιρεί κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα, συρρικνώνει τα οικονομικά εισοδήματα, ενώ κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα παύουν να είναι αυτονόητα. Αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει τη σύγχρονη εποχή που ζούμε είναι η ρευστότητα, η αβεβαιότητα, η ασάφεια και η ανασφάλεια. Ο βίος των ανθρώπων κατακερματίζεται οδηγώντας σε ρευστές και αβέβαιες μορφές ζωής, σε κανονικοποιήσεις της ύπαρξής μας που κάθε άλλο παρά σταθερές είναι. Όλο και περισσότερο ακούμε και βιώνουμε σήμερα τις επιπτώσεις των ευέλικτων και ελαστικών σχέσεων εργασίας όπου είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε μια ετοιμότητα ψυχή τε και σώματι για αλλαγή στόχων, συνθηκών και τακτικών ζωής, καθώς και τόπων και τρόπων απασχόλησης και διαβίωσης.
Δεδομένων όλων αυτών των αλλαγών, ο εκάστοτε κοινωνικός επιστήμονας καλείται να επαναπροσδιορίσει τις θεωρίες και μεθοδολογίες/μεθόδους που ακολουθεί, να συνειδητοποιήσει ότι σε μια τέτοια κοινωνικοοικονομική συγκυρία ο ρόλος του γίνεται πιο απαιτητικός, η ευθύνη του και η επεξεργασία των ζητημάτων που τον απασχολούν απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή και εγρήγορση. Την ίδια στιγμή ο ίδιος χρειάζεται να διαχειριστεί τις προσωπικές του απώλειες και ματαιώσεις, χωρίς ωστόσο να μειώσει την προσήλωση και το ενδιαφέρον του προς τα κοινωνικά ζητήματα. Η πρόσφατη οικονομική κρίση, που σταδιακά εξελίσσεται αν δεν έχει ήδη εξελιχθεί σε βαθιά αξιακή και ανθρωπιστική κρίση, υπαγορεύει επιτακτικά τον επαναπροσδιορισμό του τρόπου που συνηθίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα και της αξίας του κριτικού αναστοχασμού και της κοινωνικής φαντασίας και την υιοθέτηση από την πλευρά όλων μας ενός άλλου, ουσιαστικού ανθρωπισμού.
Βασικός στόχος του Διεπιστημονικού Συμποσίου είναι να προβληματιστούμε με τη μορφή επιστημονικών ανακοινώσεων και μιας καλλιτεχνικής έκθεσης με τίτλο «Σώμα και Σύγχρονη Κρίση» για τις συνεπαγωγές και επιπτώσεις που έχει η σημερινή και επερχόμενη κρίση στην καθημερινή μας ζωή, στην παιδεία και την προσωπική μας ανάπτυξη μέσα από την προοπτική των σύγχρονων ενσώματων-βιωματικών προσεγγίσεων και πιο συγκεκριμένα του σώματος ως τόπου βιωμάτων, ταυτοτήτων και κοινωνικών νοημάτων, καθώς και να διερευνήσουμε τις προοπτικές για εναλλακτικές μορφές προσέγγισης, γνώσης και αντίστασης με στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό και αλλαγή.